Fiszbiny do lamusa, biust na kratownice? Innowacje w konstrukcji staników

Obaliłyśmy Fiszbiny! Foto: Trusst Lingerie

Idea pozbycia się drutów ze stanika zyskuje coraz więcej zwolenniczek. Propagatorki bezfiszbinowych braletów zwykle koncentrują się na kwestiach wyglądu i podnoszą argument ciałopozytywności. Wróćmy do naturalnego, niewymodelowanego przez sztywne konstrukcje, prawdziwego kobiecego biustu! – nawołują. Tymczasem punkt widzenia zależy tu od punktu siedzenia, a dokładniej – od miejsca w tabeli rozmiarów. Dla większych biustów w idei stanika nie chodzi tylko o modny kształt. „Wolność od stanika” dla biuściastych może oznaczać opadanie biustu na brzuch, kołysanie się i bolesne podskakiwanie przy mocniejszych ruchach. Na te problemy odpowiedzią jest dobrze dobrany biustonosz.

Tradycyjny stanik w postaci miseczek na drucie ma jednak wady, do których należą uciskające fiszbiny. Część problemu eliminuje odpowiednie dobranie stanika: po pierwsze – właściwy rozmiar, po drugie – konstrukcja i kształt drutów dostosowane do konkretnych piersi. Ale nawet dobrze dobrane miski nie uwalniają nas całkowicie od naporu drutów, tym większego, że skoncentrowanego na niewielkiej powierzchni. Im cięższy biust, tym siły działające w punktach podparcia stanika są większe i większa spowodowana tym niewygoda. Nie uważacie, że to dziwne, że wynalazek, który liczy sobie przeszło 100 lat, tak niewiele się dotąd zmienił? Podjęto jednak nieliczne próby eliminacji tradycyjnych drutów, którym warto się przyjrzeć. Łączy je idea: nie pozbywamy się „szkieletu” ze stanika, ale zastępujemy fiszbiny czymś lepszym.

Skrzydełka tortur

Najstarsze stanikomaniaczki być może pamiętają dziwaczny model brytyjskiej marki Charnos. Ja wolałabym o nim zapomnieć, ale skoro już przyglądamy się innowacjom – pominąć go nie wypada. Model Bioform powstał w 2000 roku i różnił się od zwykłego stanika tym, że zawierał dodatkowe boczne usztywnienia w postaci plastikowych skrzydełek w miseczkach, mających poprawiać podtrzymanie i zebranie biustu.

Charnos – Bioform. Foto: Lawton’s Lingerie

Zdaje się, że Bioform nie odniósł rynkowego sukcesu. Udało mi się przymierzyć ten produkt w kilka lat po jego wypuszczeniu w świat – był to najbardziej niewygodny stanik, jaki miałam na sobie w życiu. Plastikowe elementy gniotły boki moich piersi i nie pozwalały o sobie zapomnieć. Nie byłam odosobniona w swoich odczuciach – testerki podzielały moje wrażenia. Wniosek? Coś tu zawiodło, może pierwotna koncepcja, może szczegóły jej urzeczywistnienia. Krótko mówiąc: porażka.

Piersi na półce

Półka na wspornikach to pierwsza analogia, jaka przyszła mi do głowy, gdy rzucił mi się w oczy wynalazek firmy Trusst Lingerie z USA. O co chodzi? Dwie inżynierki z miasta Pittsburgh rok temu postanowiły stworzyć dobrze podtrzymujący biustonosz, który dla odmiany byłby wygodny. W tym celu wymyśliły, że zamiast drutów zastosują elementy wspierajace piersi od dołu, o dużo bardziej skomplikowanym kształcie niż zwykłe fiszbiny – a to w celu rozłożenia ciężaru. Swoją markę nazwały Trusst, czyli kombinacją słów trust (zaufanie) i truss (kratownica – element konstrukcyjny stosowany w budowie mostów, który umożliwia podparcie większego ciężaru tak, by obciążenie było rozłożone, nie zaś skupiało się w kilku punktach).

Trusst Lingerie – Marjory (Foto: Trusst Lingerie)

Truss Lingerie – Suzanne (Foto: Trusst Lingerie)

Laura West i Sophie Berman wspomagały się w tworzeniu swojego dzieła, które nazwały BAST (Breast Advanced Support Technology) technologią druku 3D, która pozwoliła im na szybkie opracowywanie i testowanie prototypów.

Różnice między tradycyjnymi fiszbinami a BAST firmy Trusst Lingerie (Rysunki: Trusst Lingerie)

Zwróćcie uwagę na przekrój – wypisz, wymaluj półka na wsporniku, za to wymodelowana do kształtu piersi.

Czy dobry rozmiar nie wystarczy?

Moją pierwszą myśą na widok tego wynalazku było: czy kobietom w USA naprawdę nie wystarczy upowszechnienie przyzwoitego brafittingu i dostępność wszystkich rozmiarów? Po co te dziwne wymysły, kiedy starczyłby po prostu porządnie dobrany stanik? Jak wiemy, brafitting w USA wciąż nie jest powszechny, choć sytuacja zapewne zacznie się zmieniać dzięki niedawnemu wejściu brytyjskiej sieci Bravissimo na rynek amerykański. Przeciętna biuściasta Amerykanka jednak boryka się z tymi samymi problemami, które my w naszym kraju przerabiałyśmy ok. 10 lat temu.

Dziewczyny z Pittsburgha jednak wiedzą, o co chodzi z brafittingiem, o czym świadczy fittingowy dział na stronie ich firmy. Twierdzą jednak, że udało im się stworzyć coś wygodniejszego nawet od właściwie dopasowanych drutów.

Z początku byłam bardzo sceptyczna – system ten najpierw skojarzył mi się ze skrzydełkami tortur Charnosa, a następnie z Ultimate Straplesem marki Wonderbra i umieszczoną w nim plastikową konstrukcją. Usztywniacz z Wonderbra powoduje, że co prawda mogę przebywać w tym modelu w pozycji stojącej, jednak gdy usiądę, plastikowa rama przedłużona w dół uciska mi żołądek.

Wonderbra Ultimate Strapless (Foto: Wonderbra)

 Ponieważ jednak wiem, że spora część biuściastych chwali sobie tego straplessa i część dolna im nie przeszkadza, doszłam do wniosku, że może jednak coś w tym jest.

Nie dla anty-drucianych

Moją ciekawość ostatecznie zaspokoiła recenzja z bloga „A Sophisticated Pair”. Autorka, Erica (nosi rozmiar UK 36GG) od 2011 roku prowadzi salon z bielizną m.in. brytyjskich marek, współpracowała nawet z naszym Comeximem – więc jej opinii raczej można ufać. Erica pisze co prawda, że Trussty nie są dobrą propozycją dla klientek nietolerujacych fiszbin, bo sztywny element jednak opiera się na ciele i wywiera na nie nacisk. Natomiast kobiety noszące staniki na fiszbinach mogą docenić zarówno lepsze podtrzymanie, jak i wygodę. Dodam od siebie, że na pewno nie będą skarżyły się na wbijające się końcówki fiszbin na mostku, ponieważ staniki te nie przylegają do mostka. Autorka recenzji twierdzi jednak, że mimo to piersi są rozdzielone i nie tworzą monolitu. Pisze też, że w testowanym przez nią modelu jest jej wygodniej niż w innych, klasycznych stanikach.

Oto jej recenzja w formie wideo:

Biustonosze te dają kontrowersyjną w naszych kręgach rozstawioną formę biustu. Myślę, że przeciętnej polskiej biuściastej z tego właśnie powodu produkt ten by się nie spodobał. Mogłyby docenić go jednak te z nas, którym bardziej zależy na wygodzie oraz posiadaczki bardzo ciężkich piersi szukające alternatywnych sposobów na rozłożenie obciążeń. Trussty mają też szerokie tyły (jeden z modeli nawet pięciohaftkowy) oraz solidne, wyściełane ramiączka, które przypominają mi trochę modele sportowe.

@trusstlingerie na Instagramie

Rozmiarówka jest trochę tajemnicza – wymierzyłam się dokładnie według wskazówek na stronie i kalkulator podał mi rozmiar 36G – taki, jaki noszę w brytyjskich markach, natomiast przelicznik rozmiarów na stronie i doświadczenia „A Sophisticated Pair” wskazują, że powinnam chyba wybrać I. Nie wiem, jak to rozstrzygnąć, ale jeśli przyjmiemy, że J w Trusst jest rzeczywiście odpowiednikiem GG, to zakres rozmiarów miseczek imponujący nie jest.

Zakres rozmiarów biustonoszy Trusst Lingerie

Nieświadomość i niedosyt

Pewnie nie wypróbuję tej eksperymentalnej marki – brak opcji wysyłki poza US i osiemdziesięciodolarowa cena wybitnie do tego nie zachęcają. Zniechęca mnie też kształt biustu, niezbyt wyszukany design oraz obawa, że wsporniki gniotłyby mnie w brzuch i wcale nie byłoby tak wygodnie…

Przede wszystkim jednak, podobnie jak twórczynie marki, mam niedosyt różnych projektów tego typu. Czemu nikt do tej pory nie próbował szukać alternatywy dla drutów? „Czułam się, jakbym wiecznie szukała czegoś, co nie istnieje. Kobiety w ogóle nie rozmawiają o tym, że mają jakieś problemy z biustonoszami” – powiedziała Laura West w wywiadzie dla magazynu „Bustle”. Wydaje się, że kłopoty z podtrzymaniem dużego biustu rozumieją tylko same zainteresowane. Ta nieświadomość jest dużym hamulcem dla innowacji. „Najtrudniejsze było sprawienie, by ludzie niemający takich problemów zrozumieli ich wagę” – dodaje Sophie Berman, wyjaśniając, że zdobycie funduszy na rozwój firmy w świecie, w którym większość inwestorów stanowią mężczyźni, jest w przypadku tego typu wynalazków szczególnie trudne. Dlatego zresztą pittsburżanki zrealizowały wideo, którego bohaterami są panowie – o tym, jak to jest, gdy nosisz przed sobą dwa melony. „Czy nie można by wymyślić czegoś wygodniejszego?” – pyta jeden z uczestników eksperymentu.

Czy czeka nas w najbliższej przyszłości rewolucja w bra-designie? Być może – duże nadzieje pokładam w rozwijajacych się wciąż technologiach produkcji materiałów. Czy tradycyjne druty zastąpi innego typu konstrukcja podtrzymująca? A może jakiś nowy,  sztywny, a jednocześnie elastyczny materiał? Mam nadzieję, że prawdziwe potrzeby kobiet w dziedzinie „noszenia biustu” będą zauważane i zaspokajane przez zdolnych i odważnych innowatorów. A zwłaszcza – innowatorki. 

A może Wy znacie inne niecodzienne pomysły na podtrzymanie piersi bez drutu?