Jak (nie)dobrze wyglądać w staniku, czyli problem woalki

Wiele z Was widziało zapewne program pt. „Jak dobrze wyglądać nago?” w TVN Style. Zajmę się jednak nie samym programem, lecz zdjęciem, którą podesłała mi pewna dobra znajoma (dzięki!). Zamieszczono je na stronie internetowej programu – i tak się składa, że stanowi ono doskonałą ilustrację tego, jak nie powinno się dobierać stanika.

Z fotografii spogląda na nas pani o kobiecej figurze – szerokich biodrach i adekwatnie sporym biuście. Sylwetka, jakich wiele – raczej rozłożysta, lecz proporcjonalna. Jedynym widocznym elementem garderoby jest stanik, a właściwie: staniczek – skrawki półprzejrzystej koronki prezentują się bowiem raczej niepozornie. Czy ta pani umyślnie włożyła biustonosz młodszej siostry, a może córki? Chyba nie – i prawdopodobnie jest przekonana, że wszystko z jej stanikiem w porządku. Możliwe, że kupiła po prostu to, co zaproponowano jej w pobliskim sklepie, a może nie przywiązuje wagi do odpowiedniego rozmiaru? Bo ten z pewnością odpowiedni nie jest.

Dlaczego? Widać jak na dłoni – w zbyt małych miseczkach tego stanika mieści się zaledwie połowa piersi! Przyjrzymy się zwłaszcza prawej piersi, czyli tej, którą widzimy po lewej stronie – wygląda na nieco większą od lewej. Asymetria piersi to zjawisko występujące u większości kobiet, choć tutaj wrażenie nierównej wielkości może być też kwestią ujęcia. Auć! Od strony pachy tworzy się wręcz modelowa „buła podpachowa”: spora część piersi wybrzusza się z boku ponad miseczką stanika, nie znajdując w niej niestety miejsca dla siebie. Przymały koronkowy biusthalterek jest niewątpliwie na fiszbinach. Na zdjęciu z profilu dostrzegłybyśmy bez trudu, że boczna część fiszbiny zagłębia się w tkankę piersi – z przodu widać fragment boku stanika i daje się bez trudu zauważyć, że bok ów zaczyna się dużo za wcześnie. Na mostku, czyli między piersiami, końcówki fiszbin sprawiają wrażenie, że odstają od mostka – zamiast do niego przylegać.

Wszystkie te szczegóły składają się na smutny całokształt. Biust naszej modelki – nie bójmy się tego słowa – wisi na nadmiernie wydłużonych ramiączkach. Gdyby próbować je skrócić do odpowiedniej długości, połowa piersi wybrzuszyłaby się górą nad miseczkami, ramiona byłyby nieznośnie obciążone, a zapięcie stanika z tyłu powędrowałoby ku górze (zresztą prawdopodobnie już teraz jest za wysoko). Wszystko wskazuje na to, że biustonosz ten jest zbyt luźny pod biustem – po to, by zrekompensować maliznę miseczek. W innym przypadku nasza bohaterka zapewne nie zdołałaby go zapiąć.

Mamy tu do czynienia z wzorcowym przypadkiem mylnego pojmowania funkcji biustonosza jako tak zwanego sutkozakrywacza, pary koronkowych czapeczek na piersi, czy – jak to zgrabnie ujęła moja korespondentka – woalki, czyli elementu kryjąco-ozdobnego. To trochę tak, jakbyśmy, zamiast naciągnąć na tułów top w odpowiednim rozmiarze, zawiesiły go sobie z przodu niby naszyjnik, albo narzuciły na ramiona ramiączka stanika, nie zapinając go z tyłu. Czy taki strój na pewno by nas zdobił?

Dla porównania, drugi przykład:

Fotka przedstawia panią pozującą dla sklepu z bielizną dla kobiet z większym biustem (Bravissimo), jednego z nielicznych, gdzie modelki mają na sobie właściwie dobraną bieliznę. Powiecie: no tak, ale ta dziewczyna jest modelką… Przyjrzyjcie się jednak dokładniej: czy rzeczywiście proporcje obu kobiet aż tak diametralnie się różnią?

Spróbujcie sobie wyobrazić, że te okrągłe jabłuszka odziano by w za małe o kilka rozmiarów miseczki, a ramiączka znacznie wydłużono. Podejrzewam, że efekt byłby bardzo podobny, jak u naszej pierwszej bohaterki. Dziarskie kulki zrobiłyby się podługowate i wystąpiły z brzegów miseczek po bokach, łuki fiszbin nie obejmowałyby całych piersi, lecz wpijałyby sie w nie z boków i odstawały z przodu. Zwróćcie uwagę na wysokość, na jakiej znajdują się wierzchołki biustu modelki – są mniej-więcej w połowie między łokciem a szczytem ramienia. A jak to wygląda u poprzedniej pani? Hm…

Konkluzja? Wybierając biustonosz dla siebie, pamiętajmy w pierwszym rzędzie o jego funkcji. Tą funkcją jest podtrzymanie i ładne wyeksponowanie biustu – nie zaś jego zakrycie czy przyozdobienie. Ale: nie znaczy to w żadnym wypadku, że dobrze dobrany stanik musi być nieatrakcyjny, w nieciekawym kolorze, nieprzejrzysty i siermiężny!

Zacytuję ponownie zdjęcie, które pokazałam w poprzedniej notce. Piersi Loretty mają podobne proporcje, co biust naszej pierwszej bohaterki – wyglądają wręcz na większe. Kobieta ma na sobie powabny, półprzejrzysty model Arabella w rozmiarze angielskim 30(65)J. Tę „woalkę” dobrano jednak zdecydowanie lepiej! Loretta przyznaje się, że wcześniej nosiła rozmiar 38(85)F – czyli znacznie szerszy pod biustem, lecz o mniejszym rozmiarze miseczek. Przypuszczam, że jej biust prezentował się w nim podobnie, jak w pierwszym omawianym przykładzie. Czy macie wątpliwości, która z pań dobrze – a która niedobrze – wygląda w staniku?

Zakończmy jednak wątek edukacyjny – i wróćmy jeszcze na chwilę do woalek… W wiosennych kolekcjach znowu nie zabrakło przejrzystości. Kolejne wcielenie kolorystyczne Arabelli czeka nas co prawda dopiero jesienią – ale teraz, oprócz wspominanej już białej Eleanor Freyi (o identycznym zakresie rozmiarów, co Arabella, w której występuje wyżej Loretta – do miseczki J), mamy do wyboru m.in. różową wersję Darcey i błękitny model Kalyani – Peek-a-boo(b), oba do miseczki G:

Wykorzystane zdjęcia pochodzą z: serwisu tvnstyle.pl oraz sklepów: Bravissimo, Intimo4you.