Miseczki 3D?

Kinomaniaczki już od dawna to wiedzą: świat wkrótce oszaleje, a właściwie już oszalał na punkcie trzech wymiarów. Filmy 3D, gry 3D, telewizory 3D, aparaty fotograficzne 3D… Niektórzy w rosnącej popularności tej rozwijającej się technologii widzą tylko gadżetomanię czy przemijającą modę, inni doceniają głębię dobrze zrealizowanego trójwymiarowego obrazu, dającą poczucie bycia w jego wnętrzu, niemal dotykalności tego, na co patrzymy. Sama zaliczam się zdecydowanie do entuzjastek.

Kolejny powód do entuzjazmu dla 3D odkryłam niedawno – gdy w domu pojawił się aparat, który potrafi robić może nie idealne, ale całkiem przyjemne w odbiorze zdjęcia i filmy trójwymiarowe. Podczas testowania wrzucania filmów na YouTube niezbędne okazały się czerwono-niebieskie (red-cyan) okulary, najprostszy sprzęt do oglądania najprostszych 3D-produkcji typu anaglyph czyli anaglif (można je kupić już za kilka złotych np. na Allegro).

To działa! – ucieszyłam się, a następnie przypomniałam sobie o… trójwymiarowych zdjęciach biustów prezentowanych u Mahedy! Kiedy spojrzałam na poniższą fotkę, dosłownie mnie olśniło: oto, jak powinien wyglądać najbardziej sugestywny bra-fittingowy materiał wizualny!

[oryginał z możliwością powiększenia można obejrzeć tutaj, a tu znajduje się notka, do której jest on ilustracją – w skrócie, kobieta, która na zdjęciu ma na sobie rozmiar 75C, powinna nosić 65I].

Rozumiem, że te z Was, które nie dysponują okularami, raczej nie docenią tej rewelacji, dlatego szczerze namawiam do sprawienia sobie owego drobiazgu. Jak mogę opisać to, co widzę? Krótko mówiąc: biust jak żywy! Żaden, naprawdę żaden dwuwymiarowy obraz, ani nawet zwykły film, nie pokaże tak dokładnie i dobitnie, jak źle dopasowany stanik ma na sobie ta modelka. W trzech wymiarach widać boleśnie wyraźnie, że piersi nie są objęte miseczkami i podtrzymane, lecz przypłaszczone, zduszone. Widać, jak mocno mostek i fiszbiny pośrodku odstają – między nimi a ciałem modelki zieje rozległa, wręcz tchnąca przepastnością przestrzeń 😉

Pewnie wykażę się teraz okropną 3D-ignorancją, ale nie spodziewałam się aż tak dobrego efektu – podejrzewałam raczej, ze zobaczę coś w rodzaju trójwymiarowej pocztówki, z rodzaju popularnych w moim dzieciństwie widoczków czy komiksowych zwierzątek. Tymczasem biust anaglifowy okazał się niezwykle plastyczny – po prostu prawdziwy. Jak na „Avatarze”. Tylko kolory w tym formacie ulegają niestety pewnym przekłamaniom.

Doszłam do wniosku, że cały ten trójwymiar może bardzo przysłużyć się bra-fittingowi. Co prawda na kursach bra-fittingu trening na żywym biuście zawsze okaże się wartościowszy niż oglądanie najlepszych nawet zdjęć czy filmów, nie oznacza to jednak, że nie warto takich materiałów tworzyć w celu upowszechniania wiedzy. Ostatecznie kwestia dobrego dopasowania biustonosza interesuje nie tylko przyszłe bądź obecne bra-fitterki, ale i ich klientki.

Pewnie już niedługo wiele z nas wymieni monitory zwykłe na trójwymiarowe, a zamiast przekłamujących kolory, niedoskonałych anaglifów będziemy mogły na nich oglądać obraz taki, jak na projekcjach 3D w kinie. W związku z tym aż się prosi, by technologia obrazu 3D zaczęła być używana w e-zakupach. Już teraz wiele sklepów oferuje, oprócz zdjęć, filmowe prezentacje towaru (np. Marks&Spencer, Asos czy bieliźniany Herroom). Czy dołączą do nich niedługo zdjęcia bądź filmy trójwymiarowe? Jeśli tak – ich jakość będzie miała jeszcze większe znaczenie niż obecnie. Trójwymiar jest bezlitosny – złe dopasowanie będzie po prostu biło po oczach! Dobre natomiast stanie się wzorem.

Jak myślicie, czy prędko zobaczymy na naszych ekranach trójwymiarowe biusty? A może w Stanikomanii powinny już znaleźć się np. recenzje z anaglifami oprócz zwykłych zdjęć? 🙂

[Za udostępnienie zdjęć podziękowania należą się Mahedzie oraz jej modelkom, fotka okularów red-cyan pochodzi z olx.in]